Het begin

Het begin was dat Peter zich zo irriteerde aan onze torenhoge elektriciteitsrekening en toen een hobby ontwikkelde: passief bouwen. Hij wist er al snel zoveel van dat elke adviseur, waar we in een later stadium mee in gesprek kwamen, op een bepaald moment met de mond vol tanden zat.
Of het begin was dat we graag de schuur wilde verbouwen omdat het dak zo slecht was en de ambtenaar zei dat we het maar moesten laten instorten, omdat we toch niets nieuws zouden mogen bouwen. Ja, dan had hij toch buiten Peter gerekend: het kostte hem 1 jaar om een bouwvergunning te krijgen.

Maar het échte begin was gisteren, toen de auto's kwamen en het millimeterwerk was om door onze twee grote bomen heen te komen.
En nu - 1 dag later- nu het plein vrijwel vol staat en er elke keer nóg weer meer materiaal bij moet, hebben de auto's helemaal problemen om nog een plekje te vinden.

Al het werk van de afgelopen maanden waarin we geruimd en geruimd hadden, was binnen een paar uur overhoop: alles stond en staat vol. Maar gelukkig zijn er tussendoor nog wel erg mooie plaatjes te schieten.